Sinema dediğimizde, aklımıza gelen birkaç yönetmen var. Quentin Tarantino (1963-…) ve Andrey Tarkovski (1932-1986) bu listenin en başında geliyor. Amerikalı yönetmen Tarantino, klasik Amerikan filmi klişelerini yerle bir etmesiyle hafızalara kazınmış biri. Sinemadaki doğrusal hikâye hegemonyasına başkaldıran, parça parça anlatımı tercih eder. Gündelik hayatın ne yazık ki parçası olan şiddeti, beyaz perdeye estetize ederek aktarmaktan çekinmeyen yönetmenlerin başında gelir.
Sinemanın dehası Rus yönetmen Tarkovski ise, bambaşka film lisanı keşfeder. Onun keşfi, olay örgüsünü, sonları, açıları, bilinen bütün klişeleri yerle bir eder. Ona göre sinema; hayatın kendisi gibi, yalın, bazen karmaşık bazense durağandır. “Andrei Rublev”, “Solaris” gibi tüm zamanların en iyi yapıtların yönetmen koltuğunda o var.
Çeviri Konuşmalar, iki yönetmenin röportajlarını Türkçe’ye kazandırıyor bu defa. Birinci videoda Tarantino; sinemaya nasıl zor şartlar altında başladığını, ancak üst üste gelen başarısızlıkların onu nasıl yıldıramadığını anlatıyor. İkinci videoda ise Tarkovski’nin çocukluğuna gidiyoruz. Onun huzursuz aile hayatıyla ilgili bir anekdotu kendisinden dinliyoruz.
Videolar için buyurun:
