“Herkesin dünyaya gelmesi için bir sebebi olduğuna inananlardanım…” Bu cümleyi neden söylediğimi yazının sonunda açıklayacağım. Beni yeni tanıyacaklar için kısaca kendimden bahsetmek istiyorum. Üç aylıkken geçirdiğim menenjit, diğer adıyla havale hastalığı nedeniyle özel gereksinimli, yatağa bağımlı biriyim biliyorsunuz. Küçükken çok hastane gezdim. Ama ne yazık ki hastalığımın bir tedavisi yokmuş. Ellerimi kullanamadığım için, okula gitme imkânım da olmadı. Anneciğim harfleri öğretti. Ben de onları birleştirerek okumayı öğrenmiş oldum. Bunları neden tekrar ediyorum… Ben aslında şunu anlatmaya çalışıyorum. Ne bedenindeki kısıtlamalar engel olabildi, ne eğitim alamamam, isteğini gerçekleştirmeye. Ne de “Sen yapamazsın” sözleri mani olabildi inancımı yıkmaya. Yeter ki imkân verilsin. İşte o zaman başarmayacağın bir şey yok!
Kısıtlamalarla dolu bedenimde mucize gibiydi kullanabildiğim sol elimin işaret parmağı. 2007 yılında bilgisayar kullanmaya başladım. Bilgisayarı kullanmaya başladığımda parmağımla tanıştım. Meğer ben neler yapabilirmişim. Okumayı öğrendikten sonra kısa kısa deneme hikâyeler yazmaya başladım. Hayâlim senaryo yazıp film yapmaktı. Ama maalesef maddi imkânsızlık nedeniyle gerçekleştiremedim. Sonrasında kitap çıkarma fikri oluşmaya başladı. Bu fikrimi sosyal medya da duyurdum. Bir beyefendi ücret almadan kitabımı bastı. Kanadı Kırık Melek’in Kanadına Takılanlar çıktı. Yapılan haberlerin ardından kitabım ve ben tanındık.
Ben ev alayım diye sosyal medya da kitabın daha fazla geniş kitlelere ulaşması amacıyla kampanyalar yapıldı. Hem görsel basında hem de yazılı basında ben vardım artık yani parmağımın mucizesi. Hepinizin ve hususi olarak Kitapyurdu’nun desteğiyle bana otuz sekiz yıldır bakan annemin bir evi oldu. Annemi ev sahibi yapabildim sonunda.
“Her şey tek parmağımın ucunda.” diyerek çıktığım yolumda bana yol arkadaşı oldunuz. En çok da neye seviniyorum biliyor musunuz sevgili okurlarım. Biz özel gereksinimli bireyleri gereksiz görenlere, yoksun bırakanlara ders vermiş oldum. Bizlere her sağlıklı birey gibi imkân verilse neler başarabileceğimizi görecekler. “Herkesin dünyaya gelmesi için bir sebebi olduğuna inananlardanım.” Misal ben sağlıklı olsaydım belki insanlara örnek olamayacaktım.
En önemlisi de bize sabırla bakan insanların cennetin kapılarını açıyoruz belki de. O nedenle kader arkadaşlarım kim ne derse desin aldırmasın ve kendilerini eve kapatmasın. Sevgili okurlarım bu yazım bir veda yazısı. Kitapdergisi’ne yazdığım son yazım. İkinci kitabıma yoğunlaştığım için son vermek durumundayım. Bu süreçte desteğinden dolayı ikinci kitabımın editörü Süheyla Sancar’a sizin huzurunuzda teşekkür ederim. Yeni başlangıçlarda buluşmak üzere, şimdilik hoşçakalın.
Değerli yazılarınızı bekliyoruz. Yılmadan usanmadan mücadeleye devam inşallah.